کد مطلب:31517 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

ميدانيم كه بدن انسان از مغز فرمان ميگيرد، حال اگر بر اثر حادثهاي مغز انسان مؤمن و خوبي را به فردي غير مؤمن پيوند بزنند، آيا اين فرد خوب شده و همانند مؤمن به بهشت خواهد رفت؟

انسان، افزون بر جسم مادي كه تشكيل يافته از اعضايي است كه آنها را ميبينم، داراي حقيقت ديگري به نام روح است. روح يكي از مسايل مهمي كه فكر و نظر دانشمندان را به خود متوجه كرده است. قرآن كريم نيز روح را از امر پروردگار دانسته به صراحت ميگويد در مورد روح دانش اندكي به شما انسانها داده شده است: ويَس ?‹َلونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِن اَمرِ رَبّي وما اوتيتُم مِنَ العِلمِ اِلاّقَليلا (اسرأ، 85)

بسياري از دانشمندان، بر خلاف عدهاي از مادي گراها، روح را امري مجرد و مستقل از بدن ميدانند كه منشأ احساسات، ادراكات، تعقلات، حركات و سكنات، فعل و انفعالات ارادي و غير ارادي است. و نه در درون بدن جاي دارد و نه بيرون از آن، نه به آن پيوسته است و نه از آن گسسته و ارتباط روح با بدن يك نوع ارتباط و پيوندي بر اساس حاكميت روح بر تن و تصرف و تدبير آن است. براساس اين نظريه كه روايات و قرآن كريم نيز همين را ميگويند مغز انسان ابزار كار روح است و در واقع همه كارهاي ياد شده را روح انجام ميدهد، مانند دوربين و تلسكوپ كه ابزار كار چشم است و در واقع عمل ديدن را چشم انجام ميدهد. اين گروه از دانشمندان دلايل متعددي بر تجرد و استقلال روح، مانند وحدت شخصيت، تفاوت پديدههاي روحي با كيفيات مادي و... آوردهاند.( ر.ك: پيام قرآن، آيت اللّه مكارم شيرازي، ج 5، ص 277 ـ 304، دارالكتب الاسلامية. ) از مطالب ياد شده، معلوم ميشود كه برفرض پيوند مغز انساني به انسان ديگر، تنها ابزار كار به ديگري سپرده ميشود و منشأ كار كه همان روح باشد در خود شخص باقي ميماند. بر اين اساس با باقي ماندن روح در خود شخص تمام حالات، احساسات، ادراكات و تعقلات كلي و خصوصيات اخلاقي در خود شخص باقي ميماند و به ديگري منتقل نميشود تا فردي كه پيوند مغزي شده همه ويژگيها، علوم و ادراكات اهدا كننده مغز را نيز دريافت كرده باشد.